Bez tytułu

"Alek, Zośka, Rudy - ludzie, którzy potrafili pięknie umierać i pięknie żyć"

"Pytam jeszcze raz: co byś wybrał, gdybyć miał taką szansę? Zdecydowałbyś się zyć na Ziemi prze krótką chwilę, aby po kilkudziesięciu krótkich latach zostać wyrwanym z tego świata i nigdy już to nie powrócić? Czy też byś z tego zdezygnował. Masz tylko tę alternatywe. Takie są bowiem reguły. Jeśli wybierasz życie, wybierasz także śmierć". Takie filozofoczne pytanie przed synem stawia ojciec, bohater książki "Dziewczyna z Pomarańczami" autorstwa J. Gaardner, dając dwie możliwości. I nawe jeśli przez chwilę mam ochotę się zastanowić, to patrząc na Alka, Zośkę i Rudego, bohateróe książki pt. "Kamienie na szaniec", mam przykład "ludzi, którzy potrafili pieknie umierać i pięknie żyć". Mimo że ich chwila trwała niego krócej, nić przeciętnego człowieka, to pamieć za kogo i za co oddali życie zmusza do wyboru pierwszej możliwości.
Pierwszym argumentem, którego użyję, aby potwierdzić swoją tezę, jest przyjaźć głównych bohaterów. Niezwykłe jest dla mnie ich przywiązanie do siebie w czasach, kiedy niewielu się ufało, kiedy każdy mógł być po stronie wroga. Ich poleganie na sobie, oddanie i uczciwość wobec siebie, tak trudne do znalezienia we spółczesnym świecie, tym bardziej pokazuje potęgę przyjaźni.
Oddanie za kogoś życia, to mój kolejny argument. W religii chrześcijańskiej, to najwyższa forma okazania miłości. Zoska i Alek z narażeniem życia poświęcali się, próbując uwolnić swojego przyjaciela w słynnej akcji pod Arsenałem. To właśnie tam Alek został postrzelony, co doprowadziło go do śmierci. Warto dodać, że podejmując decyzję, ani chwili się nie zastanawiali. Oddając życie za przyjaciele, to niewątpliwie na swój sposób piękna śmierć.
Ostatnim argumentem jest spokój, z jakim przyjmowali wszystko od losu. W czasach, gdzie rozstrzeliwanie było jedną z najczśtrzych form śmierci, oni potrafili się odnaleźć. Zakochać. Co więcej, nie czekali biernie na rozwój wydarzeń - chcieli zapisać się w historii.
Myślę, że nie ma wątpliwości, że "Alek, Zośka i Rudy to ludzie, którzy potrafili pięknie umierać i pięknie żyć". Swoją odwagą i patriotyzmem, a przy tym cierpliwością i spokojem zaimponowali wielu ludziom. Mimo że nie dane im było długie życie, to jednak mam wrażenie, że i tak osiągnęli dużo więcej, niż wielu ludzi.

A jak to Wam się podoba? Smile

I miło widzieć, że nie tylko ja jestem fanką książek J. Gaardnera, co wyczytałam w podforum "Literatura" Smile

Literówki.
Niby rozprawka, ale brakuje wyróżnienia na akapity.
I czy na pewno Rudy, Zośka i Alek chcieli zapisać się w historii? Według mnie oni właśnie pomniejszali swoje czyny, nie zachowywali się tak, jakby byli niezwykli.
Plus za wstęp i nawiązanie do Gaardera Wink

Popieram Nad.
Poza tym - krótkie to jakieś.
Plus za wstęp, owszem, bo nie każdy wpadłby na takie nawiązanie do tematu.
Przy czym Twój wstęp jest połową pracy.
I pytanie - wstęp za długi, czy argumenty za krótkie?
W mojej opinii - stanowczo argumenty powinny zostać dopracowane.