moje zapiski.

13.10.2010

Ale zaniedbałam mój pamiętniczek, wiedziałam, że tak będzie. Mimo wszystko piszę po ponad miesięcznej nieobecności.
Taak, minął miesiąc. Miesiąc jestem w nowej szkole, byłam na wycieczce, powoli się z klasą integrujemy. Staram się nie kierować tylko pierwszym wrażeniem, które wywarły na mnie pewne osoby i ... dobrze mi to idzie. Poza tym, pomimo ogromnego stresu, przezwyciężyłam strach przed odpowiadaniem. Przynajmniej na j.polskim, gdzie elegancko opowiedziałam mit. Pierwsze koty za płoty, jea, teraz tylko pokonać nieśmiałość i będzie fajnie.
I chyba się zakochałam. Czy ze wzajemnością to nie wiem.
Spotkałam swój ideał, chodzi ze mną do klasy. Ma pięęęękne niebieskie oczy, ciemne włosy, śpiewa(!). Ale mogę tylko pomarzyć, na razie.
Ech.

Wow! Mam nadzieję, że zakochałaś się z wzajemnością. Będziemy trzymać za to kciuki! Wink

I korzystaj z licealnego życia, bo szybko się okaże, że lada chwila koniec i matura Sad

(czy zabrzmiałam jak Babcia Ala?)

13.11.2010

Wyszło na to, że tylko pomarzyłam i przez dwa miesiące żyłam mrzonkami. Spójrzmy na to z innej perspektywy: przynajmniej schudłam. Siedem kilo mniej mnie pociesza. Jak pięknie.
To takie zabawne, że osoby, o których myślałam, że im na mnie zależało, w tak wspaniały i wyszukany sposób mnie olały. A jeszcze wcześniej poczułam się jak Julek Cezar 15 marca 44r.p.n.e.
"Nigdy nie myślałam, że tak uderzę w podłogę" - nie wiem, skąd ten cytat, ale idealnie odzwierciedla to, co teraz czuję. Unosiłam się nad ziemią, odcięto mi skrzydła i rypsłam na podłogę.

10.12.2010

Czy to już minął miesiąc? Jak ten czas szybko leci, zdecydowanie za szybko. Ale patrząc z dystansu myślę sobie, jaka ja byłam durna. Nie oszukujmy się. Nie zawsze marzenia się spełniają, a ja po prostu nie umiałam dopuścić tej myśli do siebie. Bo miało się udać. Miało być pięknie. Miało.
Ale nie będzie. I uważam, że dobrze, że to mam za sobą. Definitywnie ten rozdział można uznać za zamknięty, zakończony. Nie ma happy endu, ale już postawiłam kropkę i zaczynam od nowej, czystej strony.
Dobrze, skończmy już.

11.12.2010

Nie czytamy starszych postów, nie wspominamy, nic nie robimy, co mogłoby zaburzyć mój dzisiejszy dobry humor. Pomimo bolących kolan, które bolą, bo krzywo siedzę, czuję się wspaniale.Taka odprężona. Słucham Florence&The Machine i nie martwię się niczym. Mam na nogach mięciutkie skarpetki i jest mi milusio.
Mogłoby tak trwać wiecznie.
Bo chwilowo jestem szczęśliwa bez powodu... ♥

i bardzo dobrze ;]
zycze Ci, zeby tak trwalo jak najdluzej ;*

26.02.2011

W nocy wróciłam z wycieczki do Warszawy, było fantastycznie i mam nadzieję, że nigdy jej nie zapomnę. Pierwszy dzień - zbiórka o piątej, o dziewiątej byliśmy na miejscu, wizyta w sejmie, muzeum powstania warszawskiego, obiad, czas wolny i zakwaterowanie. Dzień drugi - pobudka o siódmej, śniadanko, centrum nauki Kopernik, zwiedzanie starówki, obiad, ''Metro" w teatrze Buffo.
I, już chyba tradycyjnie, wróciłam z tej wycieczki zauroczona nie tylko wycieczką...