Adopcja

Adopcja - wszyscy wiemy, co to znaczy. Ale czy zastanawiałyście się kiedyś jak by było, gdyby wasi rodzice kogoś adoptowali. Kogoś, kto nie ma paru lat, kogoś, kto jest w Waszym wieku, nie mówi po polsku i jest mulatem...
Teraz takie adopcje są możliwe?
Co sądzicie ogółem o adopcjach i o tych, o których pisałam?
Czy macie adoptowanych znajomych, a może rodzeństwo, a może to wy jesteście adoptowane?! Smile

Ja popieram adopcje.
Co do adopcji na odległość - ważne jest by rodzina, która adoptuje wpojała dziecku do głowy świadomość jego pochodzenia. Na pewno by tego chciał.
Popieram takie adopcje - dzieci w Afryce, czy w Azji nie znajdą takiej opieki jak w Europie.
Moja jedna koleżanka z klasy jest w trakcie sprawy adopcyjnej (na razie mieszka w domu dziecka. Jej rodzice umarli w wypadku samochodowym).
Ja nie mam rodzeństwa i na pewno każde by mnie cieszyło.
Choć przyznam się (odnośnie adopcji na odległość) - bałabym się, że moi sąsiedzi / znajomi / klasa nie zaakceptowali by mojego brata / siostry, o innym kolorze skóry. Na pewno byłoby mu ciężko...

Nie miałabym nic przeciwko temu.
Tym bardziej, że ostatnio moi rodzice chcieli zaangażować się w adopcję (widzą, że Natalia i Paweł - moje starsze rodzeństwo powolutku wylatuje, a ja niedługo też zacznę...)
Wiem, ze długo nad tym myśleli. Ja i moje rodzeństwo także. Mieliśmy to przemyśleć i jutro o tym pogadać...
Choć wątpię, by wypaliło...
Dziecko, które się adoptuje trzeba kochać Smile

A sama adopcja to dobry pomysł...

Adopcja?
Świetny pomysł!
Mam dwójkę adoptowanych kuzynek - jedna została adoptowana w wieku trzech lat, druga, kiedy miała 2 miesiące...
Moja ciotka i wujek od małego wpajają im, że to nie ciotka je urodziła, ale że bardzo je kochaja...

Rozpoczęłam ten temat, bo moi rodzice, a więc i ja zaangażowaliśmy się w adopcję. Nie jest to jednak dziecko z Polski, ale z RPA. Chłopak w moim wieku, mulat. To ja go poznałam przez moich znajomych - był bardzo przystojny (i nadal jest...), uciekał z domu dziecka średnio raz w tygodniu (wtedy często przebywał u nas w domu). No i rodzice bardzo go polubili, więc w połowie września, powinniśmy być rodzeństwem...

Uuu...
Zdumiewasz mnie, Thabo!
Większość życia spędziłaś w RPA, Twoi rodzice adoptują chłopaka, mulata, który Ci sie podoba, a Twój chłopak był Murzynem.
Czyż to nie imponujące?
Jesteś prawdziwą dziewczyną wychowywaną w tolerancji dla innych.

Zgodzę się z Aleną. To imponujące, jesteś ewidentnym przypadkiem "Dziecka Świata" Smile

(oczywiście to był komplement).

Bardzo mi miło Smile

Tym bardziej, że Noah jest już u nas w domu, wróci do domu dziecka tylko na tydzień, a potem to już tak na stałe z nami Smile

Powodzenia Wink

Czyli Noah jest już z Wami, tak?

Tak. Jak fajnie mieć Noaha u siebie w domu! ("Legalnie")

Ja jak zawsze spóźniona...
Ale zgadzam się, że adopcja to dobry pomysł Smile

Popieram!
( I życzę powodzenia! )

Wszystko jest teraz kosmicznie inne!
Noah jest z nami przez cały czas, nie musimy go odprowadzać do Domu Dziecka (lub posyłać na samolot do RPA)
Wcześniej uczyłam go trochę języka polskiego, ale chodzi do szkoły dla obcokrajowców, a nie do zwykłej Wink

A ja do szkoły z nim - korzystam Wink

Zazdroszczę, Thabo Wink

Ja również zazdroszczę Smile

Bardzo chciałabym mieć młodsze rodzeństwo, ale cóż Very Happy

Na razie muszę pocieszać się bratem mojej przyjaciółki Very Happy